«Σκοπός της Θεωρίας και της Ιστορίας της Τέχνης θα έπρεπε να είναι να αποκαλυφθούν οι διαδοχικές φάσεις των αντικειμένων που προσφέρθηκαν στους ανθρώπους κάθε εποχής για να τα απολαύσουν και να τα εκτιμήσουν. Να δούμε δηλαδή πώς αναπαρήγαγαν την απόλαυση και την εκτίμηση ανά τους αιώνες. Για παράδειγμα, απολαμβάνουμε και εκτιμούμε τα ίδια με το παρελθόν έργα; Αν ναι, για τους ίδιους λόγους; Ο ιστορικός της τέχνης πρέπει να δει ποιες είναι οι αντιλήψεις και τα ιδανικά στα οποία η τέχνη έδωσε μόνιμη μορφή και ποια εκείνα στα οποία έδωσε προσωρινή μορφή».
Bernard Berenson (1865-1959),
Αισθητική και Ιστορία στις Εικαστικές Τέχνες,
1948.
Στο Εθνικό Ωδείο Χαλανδρίου το μάθημα της Ιστορίας της Τέχνης και της Αισθητικής περιλαμβάνει ένα τριετή κύκλο μαθημάτων που μελετά σε βάθος τη μουσική ερμηνεία σε συνάρτηση με τα ιστορικά δεδομένα της αισθητικής των εποχών και τα φιλοσοφικά ρεύματα της τέχνης.